Σύρτης




αρχείο  από Γιώργο Μάντζιο Μηχανολογικό Σχέδιο 
από την συγκοινωνία 1952-53 



1946...

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Αχλαδοκαμπου έπρεπε να γίνει κάτι να επανασυνδεθεί το δίκτυο Μύλων Καλαμών. Χρειάστηκε να υλοποιηθεί ένα σχέδιο διαδρομής με τρεις επιλογές.! 

Πώς θα ήταν η ζωή μας ΑΝ ΔΕΝ ανακατασκευαζόταν η γέφυρα Αχλαδοκάμπου?


>επικεντρώνοντας στην επιλογή 2 που ΔΕΝ υλοποιήθηκε.

Επιλογή 2:  το τρένο στο σημείο της σημερινής μόρτας θα έστριβε δεξιά αλλά χωρίς να έχει κατωφέρεια 23% αλλά θα πήγαινε στο βάθος του βουνού στους πρόποδες  του Μούχλι που μέσα σε μια απόσταση 3 χιλιόμετρων περίπου θα περνούσε από σημεία δύσβατα που στην πορεία του θα συναντούσε 2 νέες γέφυρες (γιατί στο βάθος της χαράδρας είναι δυο χαράδρες που συγχωνεύονται όποτε έχουμε μια μεγάλη χαράδρα στην ανατιναγμένη γέφυρα)  στην συνεχεία  θα περνούσε απέναντι από την χαράδρα ώστε να ξαναέρθει στο άλλο άκρο της ανατιναγμένης γέφυρας και να συνεχίσει την πορεία του προς Ελαιοχώρι.
Η απόσταση Αχλαδόκαμπο - Ελαιόχωρι είναι περίπου ακόμη και σήμερα 14,956 χλμ 
με την επιλογή 2 θα ήταν επιπλέον απόσταση 2,780 μέτρα σύνολο 17,740 μέτρα περίπου 
και το Ελαιοχωρι θα είχε χιλιομετρική θέση  102,1 χλμ αντί του 99,5 που έχει σήμερα.
Εφόσον και σήμερα υπάρχει και κάποια μόρτα στην Χ.Θ 89,600 για ειδικές διασταυρώσεις, 
 στην απόσταση αυτή θα είχε προστεθεί περίπου 2,780 χλμ από Αχλαδόκαμπο - Ελαιοχώρι . Γιατί να μην είχε και στο βάθος στις ρεματιές ενδιάμεσα στις δύο γέφυρες 
μια στάση για ειδική διασταύρωση ως ονομασία Χ.Θ 91,000 H Μουχλι? 
(όπως έχει και σήμερα Καλογερικό, Κακιά Σκάλα κ.α.)
Ύστερα από τα παραπάνω, πως θα ήταν διάφορα περάσματα με ατμάμαξες, αμαξοστοιχίες, ντιζελομηχανές και νεοτερες αμαξοστοιχίες ΑΝ η ΣΠΑΠ είχε επιλεξει την επιλογή 2 ?










Categories: