Σύρτης

Aνδριτσα 1925


Σ.Σ.Ανδρίτσας













Aνδριτσα 1925

Το ατύχημα που είχε 
ο Γεώργιος Ιωάννου Ρουμέντζα (1919-2011) 
στο Σ.Σ Ανδρίτσας

Ο Αχλαδοκαμπος ειχε κοντα 2000 κατοικους και παρα πολλοι κατοικοι ειχαν τα μαντρια τους σε γυρω περιοχες η τοπωνύμια. Ο παππούς μου ο Γεώργιος Ρουμέντζας ασχολιόταν με την κτηνοτροφια που ειχε κληρονομήσει από τον πατερα του. Kατοικούσε τους περισσότερους μήνες στο μαντρι που είναι κοντα στην τελευταια γεφυρα από Αχλαδοκαμπο για Ανδριτσα Χ.Θ. 79.500 στο τοπωνυμιο γαϊδουροκατάραχο. που υπαρχει ακομη το μαντρι μας πλεον εγκαταλελειμμενο .
Το παλιο καλύβι του παππου τα χρονια που εγινε το ατυχημα 
απέναντι απο τον οικισμό Ανδρίτσα

Η στάνη μας













Εκεινα τα χρονια  η αλανα των παιδιων, ηταν ο Σ,Σ, Ανδρίτσας και του Αχλαδοκαμπου όλα τα παιδια όταν τελείωναν τις υποχρεώσεις της οικογενείας τους στρούγκα - αργμεμα – πότισμα και τάισμα των αιγoπροβάτων τις περισσότερες φορές ήταν η διασκέδαση τους στην άφιξη της ατμομηχανής ή ντουντουκομηχανης που την έλεγαν , ποιο ηταν το παιχνίδι τους ; ’’ Ηταν το τρενο φτάνοντας και αναχωρώντας από τον σταθμό ’’. οπότε ήταν ένας τρόπος διασκέδασης ποιο λατρεμένος κάνοντας ένα διάλειμμα  από το ποδόσφαιρο που είχαν για μπάλα κουκουνάρια η το κρυφτό.

Το τρένο έφτανε τα 20-25 χλμ /ώρα το πολύ και με πολλές ώρες αναμονής σε σταθμούς να ξεϊδρώσει. Η χαρά των παιδιών ήταν να ανέβουν στο τρένο να τρέχουν να πηδούν από αυτό στα μπαλκονάκια των ιστορικών βαγονιών να ξανανεβαίνουν να ξανακατεβαίνουν..οσο το τρενο ειναι ειτε σε αφιφη ειτε σε αναχώρηση
 (γιατί αργούσε και πάλι να πιάσει τα 25 Χλμ / ώρα ) .

Κάποια μέρα δεν ήταν ιδία με τις άλλες επάνω στην χαρά του παιχνιδιού και του κυνηγητού θέλοντας σαν ηρωισμό κάποιος από την παρέα έσπρωξε τον Γιώργο Ρουμεντζα και μάλιστα (πάππους μου Ο Γιώργος) έπεσε ενδιάμεσα στην σύνδεση των βαγονιών καθως το τρενο ειχε αναχωρήσει.

Αποτέλεσμα ήταν ο πάππους μου να χάσει το αριστερό του χέρι από 5-6 χρονών (υπό σημερινές συνθήκες κάποιο χειρουργείο θα γινόταν - ίσως αρκετά η μερικά ράματα) .. 


Μπορεί να έχασε το χέρι του αλλά κατάφερε να το αποδεκτεί το πρόβλημα αυτό απόκτησε οικογένεια στο μέλλον , μεγάλωσε 4 παιδιά. Σήμερα αν ζούσε τωρα θα είχε 9 εγγόνια και 3 δισέγγονα, μια ιδιαίτερη παρατήρηση που είχα κάνει όχι μόνο εγώ αλλά και πολύ κάτοικοι του χωριού μου είχε υπερβολική δύναμη στο δεξί του χέρι όταν ήθελε να κάνει μια χειρονακτική δραστηριότητα.
Να είσαι καλά πάππου οπού και να είσαι !! 







Categories: