Σύρτης




Οι ημέρες του Πάσχα αποτελούσαν ανέκαθεν μια πολύ καλή ευκαιρία για τους κατοίκους της Αθήνας να επισκεφτούν τα χωριά τους στην Πελοπόννησο. Το τρένο ήταν η πρώτη τους επιλογή, μιας και το οδικό δίκτυο ήταν πολύ χειρότερο σε σχέση με σήμερα, ενώ παράλληλα η σιδηροδρομική γραμμή εξυπηρετούσε πλήθος χωριών και κωμοπόλεων μακριά από τους αυτοκινητοδρόμους.

Ήταν, λοιπόν, επόμενο να ενισχύονται όλες οι επιβατικές αμαξοστοιχίες με επιπλέον βαγόνια και να δρομολογούνται έκτακτες αυτοκινητάμαξες. Για το χωριό μας, οι μεσημβρινές ώρες ήταν πάντα δραστήριες μιας και περνούσαν το εμπορικό δρομολόγιο από Τρίπολη προς Αθήνα και πολλά επιβατικά δρομολόγια. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, υπήρχαν 5 καθημερινά επιβατικά ζεύγη από Αθήνα προς Τρίπολη και Καλαμάτα και αντίστροφα!






Για μένα, αποτελούσε μια ευχάριστη προσμονή από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Έχοντας απεριόριστη θέα προς τις γέφυρες, παρακολουθούσα τα τρένα που ανέβαιναν αργά προς Ελαιοχώρι, φορτωμένα με επιβάτες και αποσκευές και τα άλλα που κατέβαιναν γοργά προς Αχλαδόκαμπο, λες και βιάζονταν να πάνε στην Αθήνα, για να παραλάβουν τους επόμενους επιβάτες τους.

Σήμερα, τα δρομολόγια 424 (προς Καλαμάτα) και 429 (προς Αθήνα) εκτελούνται από διπλές αυτοκινητάμαξες Ganz Mavag (ουγγρικής κατασκευής, 1986), με συνολική χωρητικότητα 260 επιβατών έκαστη. Όμως, το τρένο από Αθήνα έρχεται με καθυστέρηση περίπου 20’: οι επιβάτες στο Χιλιομόδι, το Άργος, τους Μύλους αλλά και στους μικρότερους σταθμούς (π.χ. Κουτσοπόδι και Ανδρίτσα) είναι πολλοί, το τρένο αργεί να «ξεφορτώσει» και οι σταθμάρχες του Αχλαδοκάμπου και του Ελαιοχωρίου να αποφασίσουν τη μεταφορά της διασταύρωσης των δύο τρένων στην παλιά γραμμή του Σύρτη. Οι παλιοί επιβάτες σίγουρα θα θυμούνται πως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις  τα δύο τρένα κινούνται σχεδόν παράλληλα, με υψομετρική διαφορά, έως ότου συγκλίνουν στη γραμμή του Σύρτη.


Καθώς το τρένο από Καλαμάτα κατηφορίζει διασχίζοντας διαδοχικά τις τέσσερις γέφυρες του Αχλαδοκάμπου, το τρένο από Αθήνα έχει αφιχθεί στον Αχλαδόκαμπο. Οι επιβάτες του αποβιβάζονται, κρατώντας το τρένο στο σταθμό για περισσότερη ώρα από ότι συνήθως, μιας και σήμερα είναι περισσότεροι από ότι  συνήθως… Το τρένο 424 αναχωρεί αργά προς Ελαιοχώρι, ενώ το τρένο 429 ετοιμάζεται να εισέλθει στη μεγάλη γέφυρα. Όμως, σήμερα δεν τη διασχίζει με τη μέγιστη ταχύτητα, αλλά με χαμηλότερη και μειούμενη, μιας και θα πρέπει να σταματήσει «προ αιχμών» του Σύρτη, περιμένοντας το άλλο τρένο. Αυτό φτάνει σιγά-σιγά στο Σύρτη, σταθμεύει «προ αιχμών», ο συνοδός του κατεβαίνει και ξεκλειδώνει το κλειδί του Σύρτη και ακολούθως το τρένο εισέρχεται με προσοχή στην παλιά γραμμή. Μην ξεχνάμε, ότι ο Σύρτης ήταν εκτός τακτικής κυκλοφορίας από το 1974.